Kłodawa
Miasto leżące w powiecie kłodzkim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Kłodawa. Znajduje się tutaj największa w Polsce czynna kopalnia soli, a zarazem najgłębsza podziemna trasa turystyczna w kraju wynosząca bagatela 600 metrów. Pierwsze ślady osadnictwa w okolicach Kłodawy sięgają 4000 lat p.n.e. Wzmianki historyczne osadzone w źródłach pisanych sięgają natomiast XI wieku, a lokację miejską uzyskała przed 1383 rokiem. Było to miasto królewskie w starostwie przedeckim. Prawa miejskie na prawie magdeburskim zostały nadane przez króla Władysława Jagiełłę w 1430 roku. W następnych latach miasto rozwijało się dzięki wsparciu królów polskich. Znaczne zniszczenia poczyniły wojska Szwedzkie w XVII wieku, a także straty wojenne z II wojny światowej.
ładowanie mapy - proszę czekać...
Dawny klasztor
Pierwszy kościół w tym miejscu istniał już ponoć w XI wieku, będąc od połowy XIV wieku kościołem zakonnym kanoników laterańskich. W 1623 roku z fundacji Franciszka Krzykowskiego herbu Junosza wzniesiono obecnie istniejący zespół klasztorny karmelitów trzewiczkowych. Świątynia, obecnie parafialna pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, po spaleniu została odbudowana w latach 1718-1755. W 1765 roku dobudowano dwie symetryczne wieże. W latach 2008-2017 przeprowadzony został gruntowny i kompleksowy remont obiektu. Na dziedzińcu klasztornym usytuowana jest figura Matki Boskiej oraz oryginalna studnia o cembrowinie obłożonej granitem.
Kościół
Drewniana świątynia cmentarna pw. św. Fabiana i Sebastiana powstała już w 1557 roku na fundamencie wcześniejszego obiektu. Orientowany kościół wzniesiony został z drewna modrzewiowego w konstrukcji zrębowej na podmurówce kamiennej. Wystrój wnętrza głównie rokokowy. Drewniana osiemnastowieczna dzwonnica przykościelna jest ponoć reliktem pierwotnego kłodawskiego kościoła pw. św. Idziego, wzniesionego już w XI wieku jako wotum dziękczynne księcia Władysława Hermana.
