Kucharki
Wieś znajdująca się w powiecie pleszewskim przy drodze Kuchary-Krzywosądów, około 6 km od Gołuchowa. Liczy około 300 mieszkańców.
Historia
Miejscowość, o której wzmiankowano w 1495 roku, lub jak podają inne źródła już w 1288. Dawniej była nazywana Kucharami Rycerskimi. Początkowo należała do Wieniawitów, a od XVI wieku do Wczelów i Korabiów. Zapewne już w XIII wieku istniała tu parafia, choć imię pierwszego proboszcza Janusza zapisano dopiero w 1427 roku. Przed połową XIX wieku tutejszy majątek został podzielony na 2 folwarki, należące do różnych właścicieli.
Kościół
Drewniany kościół p.w. Trójcy Świętej został zbudowany w 1754 roku z fundacji ówczesnego właściciela wsi, stolnika sochaczewskiego Walentego Trąpczyńskiego. Wzniesiono go na nietypowym planie wydłużonego ośmioboku (prostokąta ze ściętymi narożami), dzięki czemu stanowi bardzo ciekawy przykład architektury sakralnej w naszym regionie. Świątynie tego typu nie mają wyraźnie zaznaczonego na zewnątrz podziału na ołtarz i nawę, także gdyby nie dobudowana kruchta od frontu z trudnością wypatrzylibyśmy gdzie znajduje się “przód” świątyni, a gdzie “tył”. Druga kruchta znajduje się od strony północnej, a zakrystia od południowej, pozostawiając wschodnią, prezbiterialną część niezabudowaną. Kościół jest konstrukcji sumikowo-łątkowej – rodzaj szkieletowej budowy ścian. Całość dachu pokryta jest gontem, pośród którego wyrasta wieżyczka na sygnaturkę zwieńczona blaszanym, cebulastym hełmem z latarnią. Cech architektonicznych można by wymieniać bez końca, tyle interesujących elementów dostrzeże wprawne oko. Aby wszystko stało się jasne najlepiej spojrzeć na zaprezentowane w artykule zdjęcia lub po prostu odwiedzić ten niezwykły zabytek, aby móc namacalnie poczuć jego klimat. Zapach starego drewna jest rzeczą, którą nie sposób opisać.
Nie tylko dzięki bryle zewnętrznej warto zwrócić uwagę na kościół w Kucharkach. Przekraczając jego progi przeniesiemy się jakby kilka wieków wstecz, tak duże wrażenie sprawia na odwiedzających wnętrze. Nie znajdziemy tam wielu cennych obrazów, jednak polichromia pokrywająca ściany sama w sobie ma ogromną wartość artystyczną. Na malowidłach ściennych widnieją wizerunki czterech ewangelistów oraz liczne ludowe elementy dekoracyjne. Warto zwrócić uwagę na wczesnobarokowy ołtarz główny z początku XVII wieku z dwoma malunkami – Adoracji Najświętszej Maryi Panny oraz Świętej Trójcy. Z przekazów ustnych dowiemy się, iż w poprzedni kościół, który stał na miejscu obecnego, uderzył piorun i spowodował pożar. Parafianie z narażeniem życia ratowali wyposażenie wynosząc ołtarz i tabernakulum. Pozostałością tamtych wydarzeń są nacięcia na tabernakulum powstałe podczas szybkiej akcji ratunkowej. W prezbiterium znajduje się belka tęczowa z krucyfiksem z ok. poł. XVII wieku, a także figurą świętego Sebastiana przeszytego strzałami. Dawniej w świątyni stały jeszcze dwa barokowe ołtarze boczne, lecz z uwagi na zły stan techniczny zostały zdemontowane. Na ich miejscu znajdują się fotografie przybliżające nam jak kiedyś wyglądały. Czekają na swoją rekonstrukcję. Ciekawostką jest rzadko spotykany typ chrzcielnicy – woda święcona wypływa jakby z wodospadu, a nad skałą stoi figura Jana Chrzciciela czekająca na wiernych. Kościół, choć zadbany, wymaga jeszcze dalszych prac konserwatorskich.
Teren przed kościołem ogrodzono drewnianym płotem, natomiast od północno-zachodniej strony stoi XVIII-wieczna dzwonnica-brama. Obecnie jest ona zamknięta, a wierni wchodzą przez niewielką bramkę po przeciwnej stronie. Drewniany zabytek niegdyś był otwierany w niedzielę przed godziną 15.00 od wiosny do późnej jesieni.
Źródło: Tekst o drewnianym kościele pierwotnie opublikowany w Opiekunie, dwutygodniku Diecezji Kaliskiej; Fot. Aleksander Liebert
Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt. 
