Ostrzeszów
Miasto leżące ok. 25 km. na południe od Ostrowa Wielkopolskiego. Siedziba powiatu ostrzeszowskiego. Liczy około 15 tys. mieszkańców.
Historia
Ostrzeszów został założony jako gród o charakterze obronnym na granicy ze Śląskiem, zlokalizowany na ważnym szlaku handlowym. W XIII wieku był osadą na szlaku prowadzącym z Wielkopolski do Śląska. Wzmiankowany w 1283 roku jako miasto królewskie. Od XV wieku był stolicą powiatu w województwie sieradzkim, a także ośrodkiem królewszczyzn. Dynamiczny rozwój Ostrzeszowa nastąpił w XIV wieku za panowania Kazimierza Wielkiego. W tym okresie wzniesiono mury i zamek obronny. Po najeździe szwedzkim miasto podupadło, jednak dzięki rozwojowi przemysłu w XIX wieku zyskało na znaczeniu. W czasie II wojny światowej utworzono obóz, w którym przebywało ponad 125 tysięcy. więźniów polskich i alianckich.
Rynek z ratuszem
W centrum miasta znajduje się nieduży czworoboczny Rynek o 7 wlotach ulicznych. Pośrodku stoi ratusz wybudowany w XIX wieku, obecnie Muzeum Regionalne.
Baszta
Zamek został wybudowany w pierwszej połowie XIV wieku, na sztucznie usypanym wzniesieniu, przez Kazimierza Wielkiego.
Nieszczęśliwie zniszczony w czasie najazdu szwedzkiego został częściowo odbudowany i do końca XVIII wieku służył jako siedziba sądu. Obecnie baszta, odrestaurowana w latach siedemdziesiątych, jest punktem widokowym.
Klasztor Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu
Kościół i klasztor pobernardyński został pobudowany w latach 1680-1740 na miejscu wcześniejszego, drewnianego obiektu spalonego w czasie najazdu szwedzkiego. Wewnątrz na ścianach widoczne są herby rodów , które były fundatorami klasztoru i kościoła. Obok zabudowań znajduje się kaplica św. Tadeusza Judy z XVIII obrazem patrona w barokowym ołtarzyku.
Kościół farny
Późnogotycki kościół farny powstały w połowie XIV wieku. Na ścianach znajdują się freski fundowane przez ostrzeszowskich mieszczan od XIV do XIX wieku.
Kościół drewniany
Pośród starego drzewostanu, otoczony pomnikowymi okazami olszy czarnej, stoi skromny drewniany kościół, nazywany przez mieszkańców pieszczotliwie”Mikołajek”. Dzisiaj można go nazwać świątynią miejską, chociaż nie zawsze tak było. Dawniej roztaczała się tutaj wieś Bertuldów, z niemiecka Bertholdisdorf, która została przyłączona do sąsiedniego miasta – Ostrzeszowa.
Rozplanowanie przestrzenne dawnej wsi nadal jest tutaj widoczne, chociaż zabudowa stała się znacznie bardziej gęstsza. W takim otoczeniu domków jednorodzinnych “wciśnięty” jest XVIII wieczny kościół- z głównej drogi jest praktycznie niedostrzegalny. Na temat jego historii wiadomo właściwie niewiele. Pierwsza wzmianka o poprzedniej stojącej tutaj świątyni pochodzi z 1659 roku. Niecałe sto lat później, w 1758 roku, zbudowano z modrzewia nowy kościół, który cieszy oczy do dzisiaj. Gruntowne prace renowacyjne przechodził pod koniec XIX wieku oraz na przełomie 2010/2011 roku. Korzystając z dofinansowania przez Unię Europejską, o czym dumnie informuje tablica przed kościołem, parafia przeprowadziła generalny remont. Nowe oblicze uzyskały nie tylko zewnętrzne ściany, ale także dawniej zaniedbane wnętrze, które dzisiaj można z dumą pokazać turyście.
Konstrukcja kościoła jest przykładem tradycyjnego budownictwa drewnianego tej części Wielkopolski. Świątynia składa się z prostokątnej nawy i węższego, zamkniętego trójbocznego prezbiterium z niewielką zakrystią od południa. Od zachodu do nawy przylega niewysoka wieża. Ściany obiektu wykonano w konstrukcji żebrowej, a wieżę w konstrukcji słupowej. Z zewnątrz kościół jest oszalowany. Nakrywa go dwuspadowy dach, zwieńczony wieżyczką sygnaturki.
Z zewnątrz świątynia jest niepozorna, jednak jej wnętrze kryje w sobie wiele ciekawych elementów. Jako pierwsze rzucają się w oczy starannie odrestaurowane barokowe ołtarze z rzeźbami świętych postaci. W zwieńczeniu ołtarza głównego umieszczono obraz św. Rocha, mający strzec przed różnymi zarazami. W prezbiterium nie znajdziemy ołtarza soborowego – wszystko wygląda tak, jak w momencie budowy. Ksiądz sprawujący eucharystię stoi więc tyłem do wiernych, tak jak przed wiekami. Na ścianach zachowała się barokowa ludowa polichromia, pochodząca z czasów budowy kościoła. Strop nad prezbiterium ozdobiono motywami roślinnymi, symbolami słońca i księżyca, a ściany postaciami ewangelistów. Dostrzegalne są także zacheuszki, czyli miejsca, które zostały namaszczone przez biskupa podczas poświęcenia kościoła. Dawniej nad znakiem znajdowała się świeca zawieszona na ścianie, dzisiaj już niezachowana. Szczególną uwagę warto także poświęcić starszym niż sam kościół rzeźbom – św. Mikołaja, Najświętszej Marii Panny i św. Tekli, prawdopodobnie dłuta słynnego Tilmana z Osterfelde. Piękne przykłady tego typu sztuki znajdują się także na barokowej belce tęczowej.
Źródło: P. Anders, W. Łęcki, P. Maluśkiewicz. Słownik Krajoznawczy Wielkopolski; www.ostrzeszow.pl; materiały własne, fot. Aleksander Liebert
Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt. 
Pisarzowice
