Granówko
Wieś położona w powiecie grodziskim w gminie Granowo. Historia wsi jest nierozerwalnie związana z sąsiednim Granowem. Podział tych miejscowości na Wielkie i Małe nastąpił w schyłkowym okresie średniowiecza. Pierwsze informacje o wsi pojawiają się w połowie XV wieku. W tym okresie tutejsi dziedzice zaczęli posługiwać się nazwiskiem Granowscy. Elżbieta Granowska, która pochowała uprzednio trzech mężów, ostatecznie wyszła za samego króla Władysława Jagiełłę! Tak oto z niewielkiej wsi trafiła do Krakowa. Jej poprzedni mąż o imieniu Wincent także był ważną osobistością, należał do otoczenie królewskiego i był nawet starostą generalnym Wielkopolski. W ciągu wieków miejscowość przechodziła z rąk do rąk, należąc m.in. do Łukowskich, Ratajskich, Trąmpczyńscy, Ujejskich, Łąckich, Dachowskich, Wilkowskich, Sławoszewskich, Zadorskich, Gałęckich, Bieczyńskich i Korytowskich. W 1721 roku spisy wspominają o Melchiorze Nieżychowskim h. Pomian, który ożenił się z córką posesorów– Jadwigą Przeuską. Rodzina ta gospodarowała tutaj aż do połowy XVIII wieku, kiedy to sprzedano wieś Andrzejowi Przeuskiemu. Warto zaznaczyć, iż Granówko było od stuleci podzielone na mniejsze części należące do różnych rodów. Ostatecznie wojewoda rawski, generał wojsk piechoty w Koronie Kazimierz Granowski odkupił podzieloną ziemię od kilkunastu przeróżnych spadkobierców. od 1778 roku źródła wspominają o gospodarującym tutaj adiutancie królewskim generale Józefie Przeuskim. Jego posesorami byli następnie Trembińscy oraz Małachowscy. Kolejny ważny ród, który tutaj mieszkał w XIX wieku to Nieżychowscy. Jednym z najznamienitszych przedstawicieli rodu był dyrektor Ziemstwa Kredytowego w Poznaniu Jan Nieżychowski. W rękach tej rodziny i potomków Granówko było aż do wybuchu II wojny światowej. W 1926 roku pod zarządem posesora Rodryga Dunina majątek liczył 533,44 ha z czystym dochodem wynoszącym ponad 3500 talarów. Ten uznany agronom przeprowadził udany eksperyment sztucznego nawadniania pól, który to pomysł znalazł wielu naśladowców .
Pałac
Późnoklasycystyczna rezydencja powstała w latach 20. XIX wieku dla Jana Nieżychowskiego. Projektantem pałacu mógł być znany poznański architekt Dawid Gilly. Jest to piętrowy budynek wzniesiony na rzucie prostokąta i przykryty czterospadowym dachem. W centrum fasady umieszczony jest wysoki portyk z jońskimi kolumnami na których opiera się trójkątny tympanon. Uroku rezydencji dodaje boniowanie parteru.
Po wojnie majątek przejęła spółdzielnia rolnicza tworząc tutaj placówki oświatowe. Z jednej strony zdewastowało to wnętrze, lecz budynek był przynajmniej użytkowany. Później rezydencja zmieniała właścicieli, zarządzała nim nawet znana firma ochroniarska, lecz jej stan tylko się pogarszał. Ponoć pałac znów jest wystawiony na sprzedaż za kwotę 1 500 000 zł- chociaż mogą to już być informacje nieaktualne. Oglądając zdjęcia wnętrz na portalach z nieruchomościami można stwierdzić, iż we wnętrzu zachowały się fragmentarycznie zdobienia oraz stolarka drzwiowa. Pałac jest obecnie opuszczony i dostępny wyłącznie z zewnątrz. W otoczeniu niewielki, zdziczały park krajobrazowy oraz równie zaniedbany dawny folwark.
Zadanie publiczne pn. „WOW- Wiedza o Wielkopolsce” jest współfinansowane ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu – Departament Edukacji i Nauki w ramach otwartego konkursu na realizację w formie wspierania zadań publicznych Województwa Wielkopolskiego w dziedzinie edukacji w roku 2021.
Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt. 
