Kępno
Miasto liczące niespełna 15 tys. mieszkańców, siedziba powiatu kępińskiego. Kępno jako gród książęcy a następnie królewski spełniało w średniowieczu rolę strażnicy nadgranicznej. Stąd znaczny wpływ na jego dzieje miała sytuacja polityczna, szczególnie walki pograniczne, które sprawiały, że gród często zmieniał właścicieli. Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z roku 1282, wówczas książę wielkopolski Przemysław II otrzymał od Mściwoja, księcia pomorskiego, Pomorze jako darowiznę zapewniając Polsce dostęp do morza. Dokument ten umożliwił w 1294 roku koronację Przemysława II na króla, przyczyniając się do zjednoczenia Polski. Wraz ze zmianami właścicieli Kępno stopniowo podupadało. Wiązało się to z rozwojem pobliskiej osady Baranowa oraz licznymi walkami toczonymi w okolicy. W wyniku utraty rangi Kępno straciło prawa miejskie. U schyłku XVII stulecia miejscowość stała się ośrodkiem wielonarodowościowym, bogatym różnorodnością kultur i tradycji. W wyniku II rozbioru Polski znalazło się na obszarze zaboru pruskiego. Panowanie pruskie przyniosło oprócz zaostrzającej się polityki germanizacyjnej także dynamiczny rozwój gospodarczy, przestrzenny i architektoniczny. W II poł. XIX wieku w mieście powstały liczne budynki użyteczności publicznej oraz nowoczesna infrastruktura techniczna. Po I wojnie światowej Kępno wróciło w granice państwa polskiego 17 stycznia 1920 roku w wyniku powstania wielkopolskiego. W latach 1975 – 1998 miasto administracyjnie należało do województwa kaliskiego. Powiat kępiński przywrócono 1 stycznia 1999 roku.
Ratusz z rynkiem
Pierwszy ratusz w tym miejscu wzniesiono w XVII wieku z drewna. Po ponad 100 latach użytkowania jego stan techniczny był zły, więc z końcem XVIII został rozebrany. Nowy obiekt wzniesiono w 1835 roku. Był to pokaźny murowany budynek w stylu klasycystycznym, dwukondygnacyjny, z frontem wysuniętym przed elewacją, dwuspadowym dachem pokrytym dachówką, na którego szczycie wzniesiono niewysoką wieżyczkę z zegarem. Obiekt usytuowany pośrodku rynku pierwotnie budowany był na pomieszczenia utworzonego sądu ziemsko-miejskiego. Służył on jednocześnie za siedzibę magistratu. Już wkrótce stał się on niewystarczający dla tych dwóch instytucji i dlatego mieszczanie kępińscy wznieśli tuż obok nowy budynek ratusza, również w stylu klasycystycznym. Obecnie budynek po niedawnym remoncie służy w całości jako siedziba władz miejskich.
Kościół pw. św. Marcina
Kościół pw. św. Marcina wybudowany w stylu neobarokowym w 1911 roku według projektu słynnego architekta Rogera Sławskiego. Wzorowany był na życzenie fundatora ks. Alojzego Grzybowskiego na poklasztornym kościele w Krotoszynie. Z poprzedniego kościoła stojącego w tym miejscu zachowały się między innymi ołtarz główny z XVIII wiek. W jednym z ołtarzy bocznych znajduje się obraz „Cud rozmnożenia chleba”, a w drugim figura Niepokalanej.
Wieża ciśnień
Zakład wodociągowy, stacja pomp i wieża ciśnień, z 1903-1904 roku.
Kościół ewangelicki
Kościół ewangelicko-augsburski z 1863 roku.
Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt. 
