Kierzno
Wieś leżąca w gminie Kępno, powiat kępiński. Liczy około 550 mieszkańców. Jest położona ok. 10 km. na północny wschód od Kępna.
Kościół
Losy tutejszego kościoła należą do tych bardziej złożonych, ale przynajmniej dzięki temu wydają się ciekawsze. Pierwsza zachowana wzmianka o samej miejscowości pochodzi już z 1266 toku, wówczas komes Strzałka zobowiązał się do oddawania dziesięciny biskupowi Wrocławskiemu. Kolejne informacje spisano 250 lat później. Pojawia się wtedy wzmianka o parafii i świątyni pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Dalsze 100 lat przyniosły rewolucję związaną z reformacją. Lokalna szlachta wyznająca naukę Braci Czeskich zdobyła fundusze i pobudowała nowy drewniany kościół. Początkowo wiodło im się całkiem dobrze, bowiem w latach 1608-1609 zbór wieruszowski został przeniesiony właśnie tutaj, jednak niebawem zaczęły się trudności finansowe. Po śmierci pastora Wojciecha Maximusa zbór został ostatecznie przeniesiony do Parcic, własności rodziny Kochlewskich, wioski położonej w połowie drogi między Wieruszowem a Wieluniem. Po pewnym czasie innowiercy sprzedali kierzeński kościół właścicielowi wsi. W 1635 roku ówczesny Hieronim Bąkowski zwrócił go katolikom wraz z dawnym łanem roli plebańskiej. Odzyskaną świątynię przyłączono do parafii w Myjomicach jako kościół filialny. Kolejne zmiany zaszły w 1738 oku, wówczas na tych terenach nastąpiła reorganizacja. W miejsce dekanatu opatowskiego został utworzony dekanat kępiński, do którego włączono 11 parafii, w tym Myjomice. Dopiero w 1978 roku powstała tutaj samodzielna parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP i św. Mikołaja. Do dzisiaj opiekuje się ona swoim drewnianym kościołem.
Świątynia zbudowana jest z drzewa modrzewiowego, oszalowana, jednonawowa, orientowana. Prezbiterium jest mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią. Szersza nawa z kaplicami od południa i północy, tworzącymi transept, otwierając się do nawy arkadami. W prezbiterium i nawie stropy są lekko wygięte, a w pozostałych miejscach płaskie. Na przedłużeniu nawy od zachodu kwadratowa znajduje się wieża konstrukcji słupowej. Dachy kryte są od lat blachą.
Wnętrze po licznych przebudowach właściwie straciło swój zabytkowy charakter, chociaż szczęśliwie zachowało się tutaj trochę zabytkowego wyposażenia. Do najbardziej wartościowych z pewnością należy późnorenesansowy ołtarz główny. W jego centrum znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, adorowanych przez świętych Barbarę i Stanisława Kostkę. W skrzydłach ołtarza znajdują się obrazy świętych Ignacego Loyoli, Franciszka Salezego, a w zwieńczeniu św. Mikołaja. Postacie św. Stanisława Kostki, św. Ignacego Loyoli jak i św. Franciszka Salezy są ściśle związane z zakonem Jezuitów. Dlaczego ich wizerunki znalazły się w ołtarzu głównym? Cóż, Towarzystwo Jezusowe zostało założone w głównej mierze do walki z reformacją, by bronić i rozszerzać wiarę oraz naukę Kościoła, co nie byłoby bez znaczenia w świątyni dawniej zajętej przez innowierców. W niedalekim Kaliszu klasztor Jezuitów działał niezwykle prężnie, do dzisiaj w mieście jak i okolicznych wsiach znajdują się pozostałości ich dawnej potęgi- skąd pochodzą zabytki z Kierzna i czy zakonnicy odwiedzali tą świątynię tego nie wiadomo.
Rokokowe ołtarze boczne w nawie pochodzą z przełomu XVIII/XIX wieku, zaś w kaplicach bocznych można dostrzec obrazy św. Rocha i św. Anny Samotrzeć. Powstanie ambony i chrzcielnicy datuje się na I połowę XIX wieku. Warto zwrócić jeszcze uwagę na belkę tęczową z krucyfiksem z poł. XVII w. i barokowymi figurami Matki Boskiej i św. Jana.
Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt. 
Kępno
