Komorze Przybysławskie
Wieś położona w powiecie jarocińskim w gminie Żerków. Pierwsze informacje o Komorzu pojawiają się około 1331 roku, kiedy władał nim Dobrogosław, który nakazał wybudowanie murowanego stołpu. Kres miejscowości przyszedł rychło, kiedy w tym samym roku doszło tutaj do najazdu wojewody poznańskiego Wincentego z Szamotuł, który jako przeciwnik króla Władysława Łokietka, wspólnie z Nałęczami i… co ciekawe- krzyżakami, spalił Pyzdry i Komorze. W walkach miało zginąć nawet 400 okolicznych mieszkańców.
W połowie XV wieku czytamy o Mikołaju i jego synu Świętosławie ożenionym z niejaką Dorotą, której odprawiono posag i wiano na jednym łanie w Komorzu. Źródła licznie wymieniają Komorskich, którzy gospodarzyli tutaj do końca XVII wieku. Wzmianka z 1508 roku mówi o stanie posiadania Andrzeja Wolickiego, który zapisywał na dobrach 150 grzywien posagu i tonę wiana żonie Jadwidze Górskiej. Jednymi z ostatnich Komorskich byli Jan, sekretarz królewski oraz Stefan, chorąży malborski. Na początku XVIII wieku wieś należała do Stanisława Leszczyńskiego. Następnie miejscowość przechodzi z rąk do rąk- należy m.in. do Naramowskich, Rydzyńskich, Dobiejewskich, Ponikiewskich i Skórzewskich.
W 1861 roku dobra zostały wystawione na licytację w sądzie wrzesińskim. Wartość majątku oszacowano na 97.294 talary, jednak ostatecznie do transakcji nie doszło. Dopiero w 1878 roku syn Kazimierza i Heleny – Bogusław Zygmunt Niegolewski sprzedał Komorze Karlowi Heinrichowi Ritsche. Komorze nabył dla zięcia Ciecierskiego- podchorążego z Litwy. Pod koniec XIX wieku na wieś składały się 38 domy a na dominium 13 domów. W tym okresie ponownie wystawiono wieś na licytację- dawne dobra rodowe nabył Leon Skórzewski. Na początku XX wieku właścicielem po Leonie Skórzewskim został w imieniu małoletniego syna Zygmunta jego ojciec – Witold Skórzewski. W 1906 roku Skórzewski sprzedał Komorze Maciejowi Prądzyńskiemu z Kołaczkowa. Drogą dziedziczenia majątek przejął Edward Grabski herbu Wczele. Ostatnim właścicielem Komorza był Kazimierz Skórzewski.
Dwór
Klasycystyczny dwór wzniesiony najprawdopodobniej dla Ignacego Skórzewskiego w połowie XIX wieku. W 1875 roku do budynku dworskiego dobudowano południowe skrzydło, następnie w kolejnym stuleciu całość przebudowano dla Prądzyńskich. Jest to parterowa, wysoko podpiwniczona budowla nakryta dachem naczółkowym, z piętrowym ryzalitem zwieńczonym balustradą w obu elewacjach. Środkowa część ryzalitu zwieńczona jest trójkątnym frontonem i poprzedzona gankiem kolumnowym z głównym wejściem. Obecnie obiekt jest zamknięty i opuszczony. Park krajobrazowy zdziczały, lecz dostępny.
Zadanie publiczne pn. „WOW- Wiedza o Wielkopolsce” jest współfinansowane ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu – Departament Edukacji i Nauki w ramach otwartego konkursu na realizację w formie wspierania zadań publicznych Województwa Wielkopolskiego w dziedzinie edukacji w roku 2021.
Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt. 
