Kopaszewo

Wieś położona w powiecie kościańskim w gminie Krzywiń. Pierwsze informacje o wsi pojawiają się w 1386 roku i dotyczą wzmianki o gospodarującej tutaj rodzinie Górków, którzy z czasem zaczynają nazywać się Kopaszewscy. W XVII wieku Kopaszewo należy do Zakrzewskich a od 1714 roku do Skórzewskich. W 1844 roku wieś kupuje bohater wojen napoleońskich i powstania listopadowego generał Dezydery Chłapowski dla syna Kazimierza i w rękach ich potomków pozostaje aż do wybuchu II wojny światowej.

Pałac

Okazały klasycystyczny pałac zbudowany w latach 1800-1801 dla Ludwina Skórzewskiego. Rezydencja częściowo spłonęła w 1886 roku, po czym po kilku latach została odbudowana dla Kazimierza Chłapowskiego. Generalny remont domu przeprowadzony z inicjatywy Mieczysława Chłapowskiego miał miejsce w latach 1921-1923. W trakcie prac m.in. usunięto górną część baszty oraz taras na tyłach domu, zmieniono fasadę i wyszczuplono kolumny podtrzymujące portyk (dawniej były to kolumny toskańskie). Pewnym modyfikacjom uległa artykulacja elewacji, przywrócono także znajdującą się nad wejściem inskrypcję „Każdy w swoim guście” umieszczoną jeszcze przez Skórzewskich (obecnie się ona nie zachowała). Był to swojego czasu bardzo nowoczesny obiekt wyposażony w kanalizację, bieżącą wodę, elektryczność oraz centralne ogrzewanie.

Wnętrze pałacu jest dwutraktowe- jego układ został jednak znacznie przekształcony po 1892 roku. Z oryginalnej koncepcji architektonicznej zachowała się sień na osi, a za nią w trakcie ogrodowym salon o ściętych narożnikach, w których znajdują się konchowe wnęki, mieszczące dwa klasycystyczne piece z datami 1801. W rezydencji znajdowały się pierwotnie bogate zbiory, w tym obszerna biblioteka oraz galeria obrazów takich artystów jak Bacciarelli, Brandt, Juliusz Kossak, Wyczółkowski czy Fałat. Obecnie na próżno szukać tych dzieł sztuki, jednak na otarcie łez w środków działa izba poświęcona jednemu z naszych najwybitniejszych pisarzy (aby ją zobaczyć należy się uprzednio umówić). W pałacu u rodziny Skórzewskich kilkukrotnie między sierpniem 1831 roku a styczniem 1832 roku przebywał Adam Mickiewicz, który tworzył tutaj fragmenty Pana Tadeusza:

Lecz Wojski kończył, kielich napełniając trunkiem.
Książka dostała mi się szczególnym trefunkiem.
Tę książkę, jako mówił mnie Bartek Dobrzyński,
Posiadał w Wielkopolszcze naprzód Pan Poniński.
Nie ów Poniński Łodzia, człowiek z brzydką sławą,
Co kraj przedawszy, umarł u Żyda pod ławą,
Lecz Poniński starosta; ten żyjąc wspaniale,
Podług tej książki dawał obiady i bale.
Przed śmiercią zapisał ją sąsiadowi swemu,
Co mieszkał w Kopaszewie – Panu Skórzewskiemu,
Wreszcie książkę od Pana Skórzewskiego żony
Dostał Bartek Dobrzyński, Prusakiem rzeczony,
Gdy gościł w Wielkopolszcze. Jak zabytek drogi
Prawych zwyczajów, przywiózł ją w ojczyste progi,
Lecz małą ma kuchnię, człek miernego stanu,
Dał ją mnie – niechaj służy Wielmożnemu Panu.
/Pan Tadeusz/

Ponoć za zgodą ówczesnej właścicielki Honoraty Skórzewskiej poeta miał tutaj odbywać „czułe spotkania” z Konstancją Łubieńską. Tak ponoć wspominał te czasy generał Chłapowski „…kiedy się inni bili, on tutaj w moim sąsiedztwie, z niecną kobietą złe życie prowadził przez cztery miesiące…”. W 1868 roku gościła tu również słynna aktorka Helena Modrzejewska ożeniona z Karolem Chłapowskim. Obecnie pałac użytkowany jest przez Stację Selekcji i Hodowli Roślin Zakładu Nasienno– Rolnego spółki „DANKO”, która rewelacyjnie wywiązuje się z utrzymania obiektu oraz otoczenia, stanowiąc wzór dla innych firm jak należy opiekować się zabytkiem.

Park o powierzchni 11.75 ha urządzony został na początku XIX wieku, następnie został przekształcony w 1894 roku. W jego tworzeniu brał udział wybitny projektant ogrodów Augustyna Denizota. Dziedziniec zajazdowy od zachodu poprzedzony jest na osi pałacu unikatową aleją platanów z początku XIX wieku prowadzącą do folwarku.

Kaplica

Tuż obok pałacu znajduje się późnobarokowa kaplica z 1794 roku pw. Najświętszej Maryi Panny Śnieżnej z fundacji Ludwika i Teodory z Niegolewskich Skórzewskich. Na zewnątrz znajdują się dwie zabytkowe stacje drogi krzyżowej prowadzącej do Rąbinia, ufundowane po tragicznej, samobójczej śmierci córki gen. Dezyderego- Zofii Koźmianowej w 1853 roku. Generał uzyskał zgodę samego od papieża Piusa IX. W dniu 3 października 1855 roku odbyło się uroczyste poświecenie drogi, która zaczyna się od kaplicy i wiedzie przez Kopaszewko, Rogaczewo Wielkie aż do kościoła w Rąbiniu i wraca tym samym szlakiem do Kopaszewa.

Zadanie publiczne pn. „WOW- Wiedza o Wielkopolsce” jest współfinansowane ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu – Departament Edukacji i Nauki w ramach otwartego konkursu na realizację w formie wspierania zadań publicznych Województwa Wielkopolskiego w dziedzinie edukacji w roku 2021.

Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt.