Łobżenica
Miasto położone w powiecie pilskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Łobżenica. Początki miejscowości sięgają ponoć już XI wieku. Rozwój ośrodka był związany ze zlokalizowanymi tutaj szlakami handlowymi łączącymi Wielkopolskę z Pomorzem, co przyczyniło się do bogacenia się lokalnego społeczeństwa. Nie jest do końca jasne, kiedy dokładnie Łobżenica otrzymała prawa miejskie- pierwsza znana data to 1314 rok, wówczas Władysław Łokietek miał nadać Pałuce Wincentemu Piotrowiczowi prawo lokacji na prawie magdeburskim. Źródła podają także inne daty, lecz istotniejszy jest fakt, że rozwój ośrodka zostaje wstrzymany w połowie XV wieku przez niszczycielskie ataki Krzyżaków. Właścicielami Łobżenicy byli początkowo przedstawiciele rodu Pałuków, a w połowie XVI wieku przeszła ona całkowicie w ręce Krotoskich.
Dzięki korzystnej lokalizacji miasto się odbudowuje stając się z czasem największym ośrodkiem Krajny. Doszło nawet do tego, że z początkiem XVII wieku osiedlają się tutaj kupcy ze Szkocji. Przez kilkanaście lat działała tutaj ponadto prywatna mennica, w której bito miedziane monety tzw. Denary Krotoskich. Pomimo dużych niepokojów społecznych w ówczesnej Europie okolice te uchodziły za tolerancyjne. W połowie tegoż stulecia istniał tutaj silny ośrodek protestancki. Z czasem oprócz handlu rozwija się rzemiosło, w tym piwowarstwo i sukiennictwo. Oprócz ewangelików znajdowała się tutaj także gmina żydowska. W 1773 roku liczyła 324 członków. Niestety, wzorowy rozwój ośrodka przerywają dalsze wojny, zarazy oraz pożary. Nie znalezienie się w XIX wieku na szlakach kolejowych powoduje dalszą degradację Łobżenicy, która pozostaje prowincjonalnym ośrodkiem. Po zakończeniu I wojny światowej Łobżenica powraca w granice odrodzonej Rzeczypospolitej Polskiej.
Kościół Trójcy Świętej
Według miejscowej tradycji pierwsza świątynia istniała tutaj już w 1141 roku. Obecnie istniejący późnogotycki kościół powstał na przełomie XV oraz XVI wieku, następnie został przebudowany w 1662 roku w stylu barokowym. Rozbudowa obiektu z lat 30. XX wieku projektu architekta Grzegorza Chmielewskiego pozbawiła go oryginalnego wyglądu i częściowo cech stylowych. Wyposażenie wnętrza pochodzi z lat 60. XVII wieku. Nad całością dominuje wysoka, czterokondygnacyjna wieża nakryta niskim namiotowym daszkiem.
Kościół pw. św. Szczepana
Poewangelicka świątynia wzniesiona w latach 1910-1911 na miejscu wcześniejszych protestanckich kościołów, które istniały w tym miejscu od kilku stuleci. Obiekt orientowany, murowany z cegły i otynkowany. Na sklepieniach i w prezbiterium znajduje się neobarokowa polichromia. Ponadto ustawiono tutaj rokokowy ołtarz i ambonę przeniesione z poprzedniej świątyni.
Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt. 
Kąkolewice
