Myślniew

Myślniew to wieś położona w powiecie ostrzeszowskim, w gminie Kobyla Góra, blisko granicy z województwem dolnośląskim. Myślniew istniał już w XIII wieku, a jego nazwa wywodzi się prawdopodobnie od nazwiska Myśleń.

Kościół

Kościół w Myślniewie jest pod pewnym względem unikalny – wzniesiono go bowiem na źródle, co uwidacznia się wilgotną plamą na posadzce przed ołtarzem. Jest ona tym intensywniejsza im większe są opady. Ciekawe, jaka intencja kierowała budowniczymi, aby wybrać taką właśnie lokalizację? Pod względem praktycznym jest to właściwie sam kłopot, wiadomo przecież jak wilgoć działa na wszelki budulec, a już w szczególności drewno. Pomimo niejednego remontu żywioł ten nadal wyrządza widoczne szkody. Czy fundator mógł o tym nie wiedzieć? Jest to raczej mało prawdopodobne, także celem wzniesienia kościoła w tym miejscu zapewne musiała być wartość symboliczna. Pewna wskazówka być może znajduje się w Starym Testamencie, Księdze Ezechiela – „Następnie zaprowadził mnie z powrotem przed wejście do świątyni, a oto wypływała woda spod progu świątyni w kierunku wschodnim, ponieważ przednia strona świątyni była skierowana ku wschodowi; a woda płynęła spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza.” (Ez 47, 1). W Biblii o życiodajnych strumieniach możemy przeczytać w wielu Psalmach, zresztą prawdy dotyczące jej niezbędności do życia pojawiają się także w wierzeniach wielu starych kultur. Nie jest to jedyne źródło, jakie tutaj bije. Zaraz za płotem kościelnym znajduje się następne, kolejne natomiast po przeciwnej stronie drogi.

Zostawiając na chwilę sferę symboliki, pierwszy kościół wzniesiono tutaj prawdopodobnie już w XIII wieku. W XVIII wieku świątynia była na krótko zborem protestanckim. Współcześnie istniejący Dom Boży wybudowany został w stylu tzw. baroku ludowego w 1746 roku. Jest on generalnie konstrukcji zrębowej, aczkolwiek od strony północnej przemurowany jest cegłami. Do nawy na planie prostokąta przylega węższe prezbiterium zamknięte trójbocznie, z zakrystią od północy. Na przedłużeniu nawy od strony zachodniej znajduje się wysoka wieża konstrukcji słupowej, z kruchtą w przyziemiu. Dachy kryte płytkami cementowo-eternitowymi. Imponującą jak na drewniany kościół wieżę zwieńczono spiętrzoną latarnią z hełmami cebulastymi, z kulą i krzyżem na szczycie.

Ołtarz główny i ołtarze boczne są w głównej mierze późnobarokowe i pochodzą z połowy XVIII wieku. Najważniejszy obraz w kościele to Koronacja Najświętszej Marii Panny z 1833 roku. Tego typu wizerunki są jednym z licznych przejawów czci względem Matki Najświętszej. Wyrosły one z głębokiej wiary i pobożności ludu, który pragnie w ten sposób wyrazić prawdę, że Maryja będąc złączona ze swoim Synem w dziele odkupienia, uczestniczy w Jego chwale. Całemu wydarzeniu przyglądają się na obrazie liczni aniołowie.

Na ścianie nawy znajduje się grupa Pasji w owalnym wieńcu z winorośli przeniesiona z belki tęczowej, z datą budowy kościoła “Ano 1746”. Co ciekawe znajduje się tutaj literówka, artysta zapomniał o jednym “n”, ponieważ zapis powinien brzmieć nie inaczej niż “anno”, czyli w roku.  Kto wie, być może rzemieślnik był niepiśmienny, co wcale nie byłoby dziwne w tamtych czasach, lub po prostu literka uciekła podczas przenosin dzieła z belki tęczowej na ścianę. Scenę męki Chrystusa umieszczono także na suficie. Malarz pozostawił tło w ciemnej, pełnej niepokoju tonacji, ograniczając jednocześnie elementy obrazu do najważniejszych.

W prawym ołtarzu bocznym umieszczono XVIII-wieczny wizerunek przedstawiający św. Jana Nepomucena, ku czci którego obchodzony jest tutaj odpust. Jest on patronem spowiedników, szczerej spowiedzi, dobrej sławy oraz… orędownikiem podczas powodzi. No cóż, kościół wzniesiono w końcu na źródle, więc pomoc tego świętego jest aż nadto wskazana.

Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt.