Piaski
Wieś położona w powiecie gostyńskim, siedziba gminy o takiej samej nazwie. W 1775 roku król Stanisław August Poniatowski wydaje Karolowi Koszutskiemu przywilej lokacyjny dla miasta prywatnego na prawie niemieckim o nazwie Piaseczna Góra. Wcześniej tereny te były własnością dziedziców ze Strzelców Wielkich. Równocześnie z ordynacją miejską Koszutski nadaje nowopowstałemu miastu herb. Przedstawia on czerwonego jelenia skaczącego przez piaskową górę w otoczeniu dwóch drzew. Budowę ośrodka rozpoczęto wokół placu pełniącego funkcję rynku, był także drugi rynek położony obok zboru protestanckiego. Miasto miało charakter otwarty, dlatego nie pobierano cła od wozów i opłaty drogowej. Wobec zdecydowanej przewagi ludności protestanckiej dziedzic zobowiązał się do pomocy w budowie kościoła, który istnieje do dzisiaj. Nieurodzajne gleby, co sugeruje nawet nazwa miejscowości, nie sprzyjały rolnictwu, toteż mieszkańcy utrzymywali się z rzemiosła i handlu. Pod koniec XVIII wieku za sprawą pruskich zaborców ośrodek otrzymuje nazwę Sandberg, wówczas po raz pierwszy czyniono starania o zabranie praw miejskich. Wkrótce zlikwidowano urząd wójta, zwolniono burmistrza i rozwiązano dotychczasowy magistrat. W tym okresie połowę mieszkańców stanowili Niemcy, około trzydziestu procent Żydzi. Polacy stanowili więc mniejszość. W 1836 roku Piaseczna Góra przestała być miastem prywatnym. Z biegiem czasu przyjęła się także krótka nazwa Piaski i tak już pozostało do dzisiaj. Koniec XIX i początek XX wieku przynosi rozwój miasteczka- powstaje nowy ratusz, szpital prowadzony przez ojców Bonifratrów, powiększają się także granice administracyjne ośrodka. Podobnie jak w innych miastach powstają liczne polskie organizacje społeczne i kulturalne. Pomimo tego, już w wolnej Polsce, na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 28 maja 1934 roku Piaski utraciły status miejski i są do dzisiaj wsią. Założenie urbanistyczne z XVIII i XIX wieku zostało w 1992 roku wpisane do rejestru zabytków.
Kościół
Kościół pw. Niepokalanego Serca Maryi w Piaskach powstał w latach 1775-1782 z fundacji Karola Koszutskiego. Pierwotnie był to zbór kalwiński i służył miejscowej parafii do 1945 roku. Świątynia posiada konstrukcję szachulcową, wypełnioną gliną i cegłą. Należy do większych tego typu konstrukcji w Wielkopolsce. Jak na tego typu obiekt przystało wnętrze jest skromne, do tego zachowały się dwukondygnacyjne empory. Przy kościele znajduje się ponadto drewniana dzwonnica z połowy XIX wieku.
Zadanie publiczne pn. „WOW- Wiedza o Wielkopolsce” jest współfinansowane ze środków Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu – Departament Edukacji i Nauki w ramach otwartego konkursu na realizację w formie wspierania zadań publicznych Województwa Wielkopolskiego w dziedzinie edukacji w roku 2021.
Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt. 
Strzelce Wielkie
