Pietronki
Wieś położona w powiecie chodzieskim w gminie Chodzież. Źródła pisane wspominają o Pietronkach co najmniej od XV wieku. Pierwszym znanym nam rodem gospodarującym w tym miejscu byli Radwanowscy, żyjący tutaj na przestrzeni około 200 lat. W XVII wieku jako wiano Barbary Radwanowskiej wieś przeszła na własność Zygmunta Pawłowskiego, a następnie Andrzeja Garczyńskiego. Kolejne rody czerpiące profity z tutejszych ziem to Bębnowscy czy Grudzińscy. Na początku XIX wieku Pietronki zakupił królewski kapitan, adiutant marszałka von Moellendorf, August Wilhelm von Leipziger. W tej rodzinie wieś została do 1882 roku, następnie gospodarował tutaj Ernest Felsch, od 1899 roku Alfons Strach, a w 1901 roku hrabia Ignacy Bernard Bniński z Biezdrowa. Działalność hrabiego w dużym stopniu przyczyniła się do rozwoju kulturalnego oraz gospodarczego tego regionu. Jego żona, Helena Bnińska, w 1936 roku sprzedała pałac Zofii i Stanisławowi Bockom, a sama przeniosła się do Bydgoszczy. Ostatnim przedwojennym właścicielem był dr Józef Gozdawa Strzyżowski.
Legenda
W Pietronkach żył niegdyś bogaty rycerz Piotr, który miał ogromny murowany młyn “Jaracz”. Przy tym był bardzo skąpy. W czasie żniw biegał na pole i pilnował zbierania kłosów. Z nienawiścią patrzył na biedne dzieci i wyzywał ich od złodziei. Za przekleństwa został ukarany. Razu pewnego stanął przed nim wspaniały jeździec na czarnym rumaku ubrany w czerwono-złoty płaszcz. Skąpca chwycił za kark i rzucił do stawu przy młynie. W tej samej chwili wyleciały spod niego duże ogniste błyskawice. Młyn i folwark stanęły w płomieniach. Później na tym miejscu było słychać tylko huczące wodospady i szum wielkiego lasu. Od tej pory miejsce to nazywane było “Stawem Rycerskim”.
Pałac
Rezydencja wzniesiona w miejscu dawnego dworu przez Augusta Wilhelma von Leipziger z okazji ślubu z Eweliną von Rittberg. Kolejna gruntowna rozbudowa z 1903 roku także była związana z uczuciem do kobiety, tym razem Ignacego Bernarda Bnińskiego i Heleny z Wodzińskich. Warto wspomnieć, że hrabia był prezesem Towarzystwa Sztuk Pięknych w Poznaniu. Bywał tu miedzy innymi poznański rzeźbiarz Sylwester Mańczak i malarz Julian Fałat.
Pałac, który oglądamy dzisiaj jest budynkiem dwukondygnacyjnym z mezzaninem, podpiwniczonym, wzniesionym na planie prostokąta. Składa się z kilku brył, z których najwyższą jest część centralna. Elewację ogrodową zdobią dwa półokrągłe ryzality, nad którymi umieszczono tarasy.
W czasie II wojny światowej pałac zajęli Niemcy, którzy wyeksmitowali rodzinę właścicieli. Po 1945 roku dobra przejął Skarb Państwa a w pałacu urządzono m.in. przedszkole, doprowadzając zabytek do kiepskiego stanu technicznego. W latach 80. XX wieku przeprowadzono remont rezydencji, która pełniła z czasem funkcję centrum konferencyjnego. Obecny właściciel, czyli oddział terenowy KOWR w Poznaniu, planuje sprzedaż nieruchomości, jednak z uwagi na zawieszone od lat postępowanie przed wojewodą w sprawie odzyskania rezydencji przez dawnych właścicieli aktualnie nie jest w stanie tego zrealizować.
Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt. 
