Rataje (Górka Klasztorna)

Rataje to wieś położona w powiecie pilskim w gminie Łobżenica. Górka Klasztorna to część wsi, znana z ważnego miejsca kultu na mapie północnej Wielkopolski. Pierwsze informacje o ukazaniu się tutaj Matki Bożej lokalnemu pasterzowi pojawiają się w 1079 roku. W miejscu cudu wzniesiono już w XII wieku pierwszą świątynię. Trzysta lat później właściciel pobliskiej Łobżenicy Arnold Wałdowski sprowadza Augustianów, którzy zaczynają się tutaj urządzać. W połowie kolejnego stulecia czasy się zmieniają, kolejni posiadacze ziemscy, tym razem wyznający protestantyzm, wypędzają zakonników i z czasem niszczą sanktuarium. Na mocy dekretu z 1636 roku Zygmunt Raczyński sprowadza tutaj Bernardynów, którzy odbudowują zniszczony klasztor oraz kościół. Raczyńscy są fundatorami wielkich prac, lecz zostają one przerwane z uwagi na najazd Szwedów. Kontynuatorem dzieła są Łakińscy, którzy także inwestują tutaj wielkie środki finansowe. Niestety, z uwagi na politykę państwa czasów zaborów w 1829 roku następuje urzędowa kasata zakonu. Ostateczną likwidację przeprowadzono w połowie XIX wieku, rozebrano wówczas większość zabudowań klasztornych. Na domiar złego w nocy z 24 na 25 kwietnia 1907 roku tajna policja pruska ograbiła i podpaliła kościół. W 1923 roku sanktuarium w Górce, zwanej od tego czasu Klasztorną, objęli Misjonarze Świętej Rodziny. Zaraz po przybyciu uporządkowali zaniedbany kościół oraz rozpoczęli prace remontowe. Po II wojnie światowej Misjonarze powrócili do Górki Klasztornej.

Klasztor

Klasztor w Górce Klasztornej uważany jest za najstarsze sanktuarium maryjne w Polsce. Obecnie istniejąca świątynia pochodzi z połowy XVII wieku i stanowi interesujący przykład z pozoru skromnego, jednonawowego obiektu. Nawę i nieco niższe prezbiterium nakrywają wysokie dachy dwuspadowe a kruchtę zachodnią tzw. dach pulpitowy. Pomimo kasaty oraz niszczycielskich pożarów we wnętrzu zachowało się częściowo wyposażenie, w tym rokokowe ołtarze oraz kopia uznawanego za cudowny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem wykonana po 1907 roku.

Wokół roztacza się tzw. Gaj Górecki, czyli pozostałość dawnej puszczy, relikt dawnego krajobrazu Krajny. To tutaj zobaczymy zrekonstruowany krąg kamienny, gdzie poganie czcili swe bóstwo – Swarożyca. W Góreckim Gaju miała się objawić Matka Boża z Dzieciątkiem na rękach.

Z dawnych zabudowań przetrwała brama kościelna z XVII wieku z murem, który niegdyś chronił klasztor. Ciekawym elementem jest także studzienka na Placu Objawienia. Po tę uzdrawiającą wodę do dzisiaj przyjeżdżają ludzie z całej Polski. Przetrwały także dwie kaplice kalwaryjskie

Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt.