Rychtal
Dobrze zurbanizowana wieś położona w powiecie kępińskim, siedziba gminy Rychtal. To najbardziej na południe wysunięta gmina w Wielkopolsce. Niemiecka nazwa Reichtal, dosłownie „bogata dolina”, z czasem zostaje spolszczona na Rychtal. Miejscowość znajduje się przy granicy z województwem opolskim i dolnośląskim. Śląskie wpływy historyczne są w tym regionie widoczne do dzisiaj. Rychtal ma bardzo długie miejskie tradycje- założono je już w 1294 roku. Pierwsze wzmianki pojawiają się jeszcze wcześniej, bo na początku XIII wieku. Z tego okresu wiemy, że komtur namysłowski przekazuje Rychtal za zezwoleniem księcia Głuszyny kapłanowi Idziemu z Namysłowa z przeznaczeniem na osiedlanie się tutaj kolonistów. W tym czasie miasteczko, które z zachowanych opisów wiemy, że posiadało własny ratusz, musiało przechodzić jakiś poważny kryzys, skoro zostało ponownie lokowane w 1386 roku przez ówczesnego biskupa wrocławskiego Teodoryka z Klatowych.
Miasto kilkakrotnie płonęło, stąd do naszych czasów nie zachowało się właściwie nic ze średniowiecza. W okresie nowożytnym najpoważniejsza katastrofa miała miejsce w 1782 roku. Pożar ponownie strawił całe miasto. Jednak już trzy lata później odbudowano je pod kierownictwem Inspektora Budownictwa J. Geislera. Sporo z tej zabudowy przetrwało do dzisiaj. Aż do sekularyzacji dóbr kościelnych, które miało miejsce w 1810 roku, Rychtal był własnością biskupów wrocławskich, którzy mieli swoją rezydencję w pobliskim Skoroszowie. W 1842 roku stało tutaj 127 domów, w których mieszkało 1310 osób, w tym 1077 katolików, 220 ewangelików i 13 Żydów. Z zachowanych opisów wiemy, że byli to przeważnie Polacy. Wcielenie miasta 19 stycznia 1920 roku do Polski odbyło się bardzo uroczyście, chociaż niemiecki burmistrz wraz z urzędnikami zbojkotował tę uroczystość.
Rychtal został wcielony w granice odrodzonego państwa bez plebiscytu na mocy Traktatu Wersalskiego. W okresie dwudziestolecia międzywojennego niestety gospodarka ośrodka chyli się ku upadkowi. Ostatecznie po kilkuset latach wzlotów i upadków Rychtal traci prawa miejskie na mocy ustawy z dnia 23 marca 1934 roku i po dziś dzień widnieje jako wieś. Rozwojowi nie pomogła nawet bliskość granicy, a znajdowało się tutaj wiele sklepów różnych branż, które czerpały zyski z mniej lub bardziej legalnego nadgranicznego handlu. Do dzisiaj na niektórych budynkach spod uszkodzonego tynku wydobywają się niemieckie napisy świadczące o dawnym przeznaczeniu budowli.
Ratusz
Pamiątką po miejskich korzeniach ośrodka jest zwarta zabudowa wzniesiona wokół rynku o ośmiu wlotach ulicznych. Układ urbanistyczny zachował cechy z ponownej lokacji z XIV wieku. Pośrodku placu posadowiony jest neoklasycystyczny ratusz z XIX wieku.
Kościół pw. Jana Chrzciciela
Początki tutejszej parafii sięgają aż do XIII wieku i są związane z ponownym założeniem miasta. Kolatorami pierwszych świątyń byli wrocławscy biskupi. W 1661 roku w miejsce drewnianej świątyni noszącej wówczas wezwanie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny wzniesiono murowany kościół pod wezwaniem Ścięcia Świętego Jana Chrzciciela. W 1782 roku w wyniku wielkiego pożaru miasta ocalały jedynie mury prezbiterium świątyni, drewniany ołtarz główny i zakrystia. Odbudowana nastąpiła szybko, już dwa lata później rozpoczęto budowę nowego obiektu, zakończoną sukcesem w 1785 roku. Pracami kierował inspektor budownictwa J. Geisler, mury wznosił Antoni Jakisch z Namysłowa, a prace ciesielskie wykonał cieśla Hallbrodt z Sycowa.
W efekcie powstał imponujący obiekt o cechach klasycystycznych. Od strony południowej wznosi się wysoka, kwadratowa wieża dzwonnicza. Posadzka całego kościoła wykonana została z marmuru tureckiego. Sklepienie w prezbiterium jest kolebkowe z lunetami, a w zakrystii krzyżowe. Wewnątrz zachowało się zabytkowe wyposażenie z różnych epok historycznych- od XVIII do XX wieku. Nie zobaczymy już jednak oryginalnej polichromii, gdyż w jej miejscu wykonano w latach 50. XX wieku nowe malunki. Do naszych czasów przetrwały za to organy pochodzące z 1914 roku z pracowni Jozefa Bacha. Ciekawostką jest także fragmentarycznie odsłonięty podczas ostatnich prac konserwatorskich nadpalony mur części prezbiterialnej dawnej XVII-wiecznej świątyni. Mnóstwo pożytecznych informacji znajdziemy na stronie internetowej parafii.
Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt. 
Antonin
