Słupca
Miasto położone na Równinie Wrzesińskiej, siedziba powiatu słupeckiego i gminy Słupca. Jest to ośrodek o starej metryce- z inicjatywy biskupa poznańskiego Jana otrzymał prawa miejskie w 1290 roku z nadania Przemysła II. Położenie miasta biskupiego przy ważnych traktach handlowych miało bardzo istotny wpływ na jego dalszy rozwój. W kolejnym stuleciu Słupca otrzymała przywilej założenia mennicy i bicia monety, lecz nie trwało to długo, gdyż w wyniku najazdu krzyżackiego w 1331 roku miasto całkowicie spłonęło. Odbudowa ośrodka nie trwała długo. Już pod koniec XIV wieku z inicjatywy biskupa poznańskiego Mikołaja z Kórnika miasto otoczono długim na 1100 metrów murem obronnym, który niestety nie zachował się do naszych czasów. Wiek XVII i XVIII również nie przyniósł zbyt wiele dobrego. Liczne przemarsze wojsk szwedzkich, rabunki i zarazy wyludniły Słupcę.
W wieku XIX i na początku XX miasto dzięki traktowi handlowemu z Berlina do Warszawy i lokalizacji granicy zaborów powoli odradzała się gospodarczo. W 1867 roku Słupca została stolicą powiatu, którą to funkcję z krótkimi przerwami pełni do dzisiaj. W mieście zachował się średniowieczny układ ulic, lecz nie przetrwała oryginalna zabudowa rynku wraz z ratuszem. Wśród znaczniejszych postaci wyróżnia się Marcin ze Słupcy, profesor Akademii Krakowskiej, czy Apolinary Szeluto, kompozytor i pianista okresu Młodej Polski.
Kościół pw. św. Wawrzyńca
Największy słupecki kościół zbudowano we wschodniej części miasta przy obwodzie dawnych murów miejskich w połowie XV wieku z fundacji biskupa poznańskiego Andrzeja z Bnina. Na początku XVI wieku nawy przykryto cennym i zachowanym do dzisiaj sklepieniem gwiaździstym. Jest to murowany obiekt wzniesiony z cegły w układzie polskim z użyciem kamieni narzutowych w cokole. W XVIII i XIX wieku kościół ulegał licznym przebudowom. Obecny wygląd świątyni jest wynikiem powojennej regotyzacji, w trakcie której część pierwotnych detali architektonicznych pieczołowicie odtworzono. Do wnętrza prowadzą od strony zachodniej i południowej portale ostrołukowe zrekonstruowane w 1956 roku.
Na uwagę zasługuje wyposażenie wnętrza, pochodzące z różnych okresów. Ciekawym zabytkiem jest późnorenesansowy tron biskupi z początku XVII wieku, który został przerobiony na konfesjonał. Uwagę zwraca także odnaleziono najstarszy mechanizm zegarowy w Polsce.
Kościół pw. św. Leonarda
To jeden z najcenniejszych drewnianych obiektów sakralnych Wielkopolski, który powstał w XVI wieku. Usytuowano go w pewnym oddaniu od pierwotnego centrum miejscowości. Ostateczny kształt świątyni został nadany poprzez budowę budowę wieży i dwóch symetrycznych kaplic w 1765 roku, które tworzą z nawą i prezbiterium rzut krzyża.
Wewnątrz znajduje się niezwykle cenna polichromia z XVIII oraz XVIII wieku. Na stropie nawy namalowano wyobrażenia odnoszące się do Niepokalanego Poczęcia Marii, na ścianach prezbiterium i nawy ukazani są apostołowie, sceny przedstawiające Rzeź Niewiniątek i Legendę św. Leonarda. Mnie osobiście najbardziej zainteresowało wyobrażenie piekła. Ołtarz główny pochodzi z XVII wieku, znajduje się w nim płaskorzeźba przedstawiająca Wniebowzięcie Matki Bożej. W kaplicy św. Leonarda umieszczono cenny XV-wieczny gotycki obraz patrona kościoła.
Synagoga
Synagoga w Słupcy dla miejscowej gminy żydowskiej powstała w drugiej połowy XIX wieku. Obecny stan budynku jest wynikiem dewastacji obiektu dokonanego podczas niemieckiej okupacji w trakcie II wojny światowej. Po 1945 roku obiekt przebudowano na urząd, bibliotekę, a następnie mieszkania. Jedynie częściowo zachował się wystrój zewnętrzny.
Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt. 
Piotrkowice
