kościół drewniany,  Powiat kępiński- zabytki i atrakcje,  świątynie,  Wieś

Wielki Buczek

Booking.com

Wieś położona w powiecie kępińskim, w gminie Rychtal. Pierwsze wzmianki o Wielkim Buczku w kronikach historycznych pojawią się już w 1271 roku. Miejscowość należała wówczas do biskupstwa wrocławskiego. Jak wiadomo wiek XVII to okres silnego oddziaływania ruchów protestanckich. Z zachowanych przekazów wiemy, że innowiercy przejęli wówczas tutejszy kościół i zarządzali nim do 1666 roku. W 1802 roku wzniesiono nową drewnianą świątynię. Jej fundatorem był sam biskup wrocławski Jan Maurycy Strachwitz wywodzący się ze śląskiego rodu arystokratycznego. Postać ta na stałe wpisała się do historii Kościoła. Miał opinię lojalnego obywatela Prus, jednakże wykazywał także pełne posłuszeństwo wobec Stolicy Apostolskiej. Żywo popierał chrześcijańskie nauczanie, gorliwie wizytował parafie, uczynił także fundacje na rzecz chorych. W czasie sprawowania piętnastoletniej posługi biskupiej wyświęcił aż 839 kapłanów.

Kościół

Świątynia wzniesiona w 1802 roku, co potwierdza znalezienie w trakcie prac remontowanych na wschodniej ścianie napisu fundacyjnego. Kościół prezentuje typowe cechy architektoniczne dla obiektu wzniesionego w tym regionie. Jest to obiekt jednonawowy, orientowany, konstrukcji zrębowej. Wieża zwieńczona jest ośmiobocznym hełmem cebulastym z latarnią. Dwuspadowy dach przykryto gontem. Ciekawa jest historia związana z obecnym pokryciem dachowym. W 2005 roku ówczesny proboszcz ks. Sławomir Nowak pozyskał nowe gonty od górali, którzy za materiał otrzymali nie pieniądze a… kukurydzę i zboże. 26 ton płodów rolnych podarowali sami parafianie. Remont zakończono w lipcu następnego roku. Samo wnętrze wielokrotnie przechodziło prace konserwacyjne.  Z okazji jubileuszu 200-lecia budowy kościoła odnowiono ołtarz główny oraz wykonano nowe ołtarze boczne- jeden z wizerunkiem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, a drugi Miłosierdzia Bożego. Ich autorem był Piotr Strzała z Kępna.

Ołtarz główny pochodzi z początku XIX wieku, jest więc rówieśnikiem świątyni. W jego bokach stoją figury św. Jana Chrzciciela oraz św. Jana Ewangelisty. Rzeźby te posiadają cechy późnobarokowe. Warto jest się bliżej przyjrzeć płótnie św. Jana Nepomucena, patrona kościoła, umieszczonego w polu centralnym ołtarza. Dzięki zachowanej sygnaturze w lewym dolnym rogu znamy autora oraz datę jego powstania – obraz namalował S. Latoński w 1845 roku. Przedstawiony na nim święty widoczny jest w stroju kanonika. Zgodnie z ikonografią nosi futrzaną pelerynę nałożoną na kanonicka komżę, sutannę i w birecie na głowie. Jego znakami rozpoznawczymi są krucyfiks trzymany przez anioła, gałązka palmowa będąca symbolem męczeństwa i zwycięstwa oraz tradycyjna aureola składająca się z 5 gwiazd. Niekiedy malarze decydowali się wpisywać przy nich łaciński zwrot  tacui czyli milczałem. Palec na ustach drugiego anioła symbolizuje zachowanie tajemnicy spowiedzi, za którą męczennik oddał życie. Według legendy duchowny po odmówieniu ujawnienia treści sakramentu pojednania królowej Zofii nękany przez króla czeskiego Wacława (ten podejrzewał żonę o romanse) został poddany ciężkim torturom, a w konsekwencji wrzucono go do Wełtawy.

Drogi miłośniku Wielkopolski, jest mi bardzo miło mi, że odwiedzasz moją stronę! Jeśli pomogłem Ci znaleźć potrzebne informacje, inspiracje do dalszych podróży lub po prostu spodobało się Tobie, to co robię, będę wdzięczny, gdy wesprzesz mnie stawiając mi wirtualną kawę. Takie wsparcie pomaga mi dalej kontynuować mój projekt. Postaw mi kawę na buycoffee.to

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

CAPTCHA